شهید حاج علیرضا قاسمپور

شهید «حاج علیرضا قاسم‌پور» فرزند ارشد مرحوم «شاوردی» در آذر ماه یکهزار و سیصد و چهار هجری شمسی در روستای گاوکش علیاء از توابع شهرستان نورآباد دلفان ، در خانواده‌ای مؤمن و کشاورز دیده به حیات گشود . در اوان کودکی به مکتب‌خانه رفت و خواندن و نوشتن آموخت و نظر به عشق و علاقة شدیدی که به احکام دینی و تعالیم مقدس اسلامی داشت و از آنجا که در آن زمان ، جراید و وسایل ارتباط جمعی نظیر «رادیو ، تلویزیون و …» بصورت امروز گسترده نبود ، مرحوم شهید بمنظور ادای فرایض نمازهای یومیه در اوّل اوقات آنها همواره با صدای رسای خویش اذان می‌گفت ، علی‌الخصوص هنگام افطار و بیدار کردن مؤمنین روستا در وقت سحر و امساک آنان در صبح ایام ماههای مبارک رمضان ، و این عمل را بزرگترین وظیفة خود می‌دانست و به آن مبادرت می‌ورزید .          در سال 1325 با راهنمایی مبلّغین روحانی وارد حوزه علمیه خرم‌آباد شد و از محضر اساتیدی چون مرحوم «آیةالله کمالوند » کسب فیض نمود و بعد از آن به حوزه علمیه قم عزیمت کرده و از محضر علمای اعلام آن دیار بهره‌های فراوان برد و سپس به قریة خویش برگشت و با ایمان و اراده‌ای مستحکم به تبلیغ شریعت مطهر اسلام و ارشاد مردم پرداخت و فعالیت‌های مذهبی خویش را «از جمله امر به معروف و نهی از منکر و موعظه و هدایت مطربین و تأدین و ارشاد سارقین و …» هیچگاه ترک نساخت .       

  ایشان فردی متدین ، مؤمن و متعهد به اسلام و در صداقت ، راستی و درستی ، طهارت روح و تهذیب نفس ، زبانزد خاص و عام بود تا آنجا که روحانیون ، دوستان و آشنایان ، جملگی بر مراتب شایستگی و خلوص و تعهد و ایمان وی صحه می‌گذارند . اکثر شب‌ها مشغول تضرع و راز و نیاز با خدای خویش بود . احیاءگر نمازهای نافله و دعای مداومش ، مرگ در هجرت ، جهاد و شهادت بود ، در عزا و شادی مردم شرکت ولی هرگز از خانواده‌های کم‌بضاعت و ایتام نیازمند طعامی نمی‌خورد . مردم را از برگزاری مجالس و مراسم پرخرج و زرق و برق و لغو و بیهوده برحذر می‌داشت و آنان را به تفکر در سیارات آسمان و گردش منظم شب و روز و حکمت آیات بی‌شمار خداوند متعال و سیر در آفاق و انفس دعوت می‌کرد و می‌گفت : « در آسمان و آیات خداوند مشاهده کنید ، در زمین سیر کرده عبرت بگیرید و برای این سفر پرخطر توشه برگیرید ، همانا دیگران برای شما کاری انجام نمی‌دهند همانگونه که شما برای والدین و اموات خود ، هیچ کاری نکردید .»          با رسوم‌غلط‌قدیمی و سنتی مانند « سیاه پوشیدن و صورت‌خراشیدن در سوگواریها ، دست دادن به نامحرم و …» به شدت مخالفت می‌ورزید . در ایام نوروز باستانی تک تک افراد محل را بازدید و آنان را به رعایت تقوای الهی و کف نفس از محرمات و روشن کردن منازلشان به نور تلاوت قرآن دعوت می‌فرمود .          وقتی خبر ارتحال حضرت‌آیةالله‌بروجردی را شنید ، زار زار می‌گریست و می‌گفت: «رهبران دین که از دنیا بروند ، پادشاهان شادی کرده و رکن دین شکسته می‌شود .»          در سال 1328 ، به مشهد مقدس مشرف شد و در سال 1330 کلاسهای قرائت قرآن کریم را در منزل خویش دایر نمود ، خانه‌اش تعلیم کلام وحی به نوجوانان و جوانان و پایگاه محکم برای فعالیت‌های مبارزاتی روحانیت معظّم بود .          در طول دوران انقلاب ، در تظاهرات‌ها شرکت فعال نموده و با دریافت دعوتنامه‌های مراجع عظام در شهرستان قم حاضر و اطّلاعات لازم را به مبارزین می‌داد . در سال 1341 هنگامی که حضرت امام خمینی(ره) دستگیر شده بود ، ایشان در سفری که از شهرستان خرم‌آباد به شهرستان نورآباد دلفان داشتند ، با توجه به بحث و مجادله‌ای که میان مسافران در مورد «رضاشاه» و حکومت وی بوجود آمد و اکثراً به تأیید و تعریف و تمجید وی پرداختند ، به تنهایی از حضرت امام خمینی(رض) و روحانیت مبارز ، دفاع نمودند که متعاقب آن مورد شناسایی و تعقیب مأمورین‌ساواک که مخفیانه در ماشین مذکور بودند قرار گرفت و بعد از چند ساعتی وی را در روستای‌گاوکش‌علیاء دستگیر و به‌شهرستان نورآباد بروند و بازداشت مخفیانه نمودند .          هنگامی‌که شاه ملعون ، به شهرستان خرم‌آباد آمد ، « شهید حاج علیرضا قاسم‌پور» بمنظور ترور کردن وی ، با یک اسحله کمری کمین کرده که با مخالفت بعضی دوستان مواجه گردید و موفق نشد .          در امور خیریة عامه نظیر راه و پل‌سازی و راه‌اندازی شرکت نفت و تهیه کتب مذهبی برای مسجد محل ، شرکت فعال داشت و خود نیز متولّی شرکت نفت روستا بود و در سال 1346 حمام روستا را نیز بنا نهاد و سپس در سال 1348 مسجد حضرت صاحب‌الزّمان(عج) قریة گاوکش را با تبلیغ و کمک خود و همیاری مردم تأسیس نمود . همواره در جمع‌آوری وجوهات شرعیه از مردم ، با همکاری روحانیت معظّم و تحویل آن به مراجع تقلید و همچنین به دفتر «حضرت آیةالله پسندیده» (مرتضی‌خمینی) پیشقدم بود و می‌فرمود : «پرداخت وجوهات دارای 2 حُسن است : اوّل ، این که بایستی دست رهبر پر باشد تا بتواند دین‌خدا را احیاء کند و دوّم ، این که ، تکلیف الهی از افراد ساقط می‌شود .»          در سالهای قبل از انقلاب ، اعلامیه‌های حضرت‌امام‌خمینی(رض) را ، از منابع و مراجع مربوطه اخذ و آنها را میان اهالی منطقه توزیع می‌نمود . در سال 1356 وقتی شاه خائن از ایران فرار کرد ، « شهید حاج علیرضا قاسم‌پور» در یک راه‌پیمائی بزرگی که به همین منظور در میدان دروازه تهران برگزار شده بود ، شرکت فعال داشت و بعد از آن ، به روستای گاوکش مراجعت کرد و در سال 1357 با همکاری مؤمنین و بزرگان محل ، حدود 88 رأس گوسفند جمع‌آوری نمود و آنها را در شهرستان قم تحویل «حضرت آیةالله یزدی» داد . متعاقب آن به روستا عزیمت نمود و حدود 23 نفر از بهترین جوانان مؤمن و متعهد و انقلابی روستا را ، بمنظور دفاع از انقلاب اسلامی در ایام دهة مبارکه فجر سال 1357 تا اسفند ماه همان سال ، به شهرستان قم ، به عنوان داوطلب بسیجی ، اعزام نمود که همگی مسئولیت حفاظت از پایگاه ارتش در نیروگاه برق و مدرسة پیشاهنگی دوره شهر شهرستان قم را برعهده گرفتند و هر کدام از آنان در تقسیم‌بندیها ، به عنوان سرگروه سایر نیروها ، فعالیت می‌کردند و از جمله فعالیت آنها ، تلاش در جهت دستگیری آقایان «اظهاری و اویسی» رئیس ساواک شهرستان قم بود که برای همین منظور به نقاط مختلف شهرستان قم ، خصوصاً محلّة دامداران ، بارها مراجعه و به تحقیق و تفحص پرداختند که البتّه ، آقای «انصاری نگهبان مرقد مطهر حضرت امام خمینی(ره)» و آقای «حق‌بین» شاهد این قضایا بودند .          شهید « قاسم‌پور» در سال 1358 ، با سرمایه‌ای اندک ، به سفر حج «بیت‌الله‌الحرام» مشرف گشت و در این زمینه نیز توصیه فرمود که : «ائمة اطهار(س)» ، زیارت خانة خدا را بر تجارت مقدم داشته‌اند ، زیرا تجارت ، از بین‌رفتنی و زیارت ، فناناپذیر و ماندنی است .»          آری شهید «حاج‌علیرضا قاسم‌پور» ، در سال 58 ، پس از آنکه عده‌ای از پاسداران انقلاب اسلامی ، در بیمارستانی در کردستان به درجة رفیع شهادت نائل آمدند و حضرت‌ امام‌ خمینی(ره) فرمانی صادر کردند مبنی بر این که «وضعیت کردستان باید ظرف 48 ساعت روشن شود » به همراه 15 نفر از اهالی روستا ، به کردستان اعزام و علی‌رغم آنکه حکومت نظامی در کردستان اعلام و برقرار بود ، ایشان مقادیر زیادی اسلحه و مهمات آنها را جمع‌آوری و مجسمة شاه ملعون را که تا آن تاریخ ، هنوز ماندگار بود ، با شهامت تمام پائین کشیدند و با چاپ عکس‌های حضرت‌امام‌خمینی(ره) و کلیشه‌های آن و حک نمودن آنها بر روی دیوارها و… همچنان مجدانه فعالیت و به نظام مقدس جمهوری اسلامی خدمت می‌نمود . در سال 1358 بمناسبت وفات «حضرت آیةالله سیدمحمود طالقانی(رض)» و بمنظور شرکت در عزاداری و پیوستن به خیل عظیم سوگواران شهرستان نورآباد دلفان ، تمامی اهالی روستاهای گاوکش علیاء ، وسطی ، سفلی و علی‌آباد را گرد هم جمـع و مسافت 12 کیلومتری بین قریه‌های مذکور تا نورآباد را سوگوارانه با پای پیاده و بر سر و سینه زنان ، توأم با آه و اشک و اخلاص ، طی نمودند .           نظر به این که شهید « قاسم‌پور» در سال 1358 محل سکونتش را از قریة گاوکش علیاء به منطقة دره گرم سفلی شهرستان خرم‌آباد انتقال داد ، در سال 1359 نیز با تبلیغ و کمک خویش و همکاری مردم دلسوز و مسلمان این منطقه ، نقش فعال خود را در ساخت و تأسیس مسجد حضرت امام جعفرصادق(ع) دره‌گرم به خوبی ایفا نمود . با شروع جنگ تحمیلی ، حبیب‌بن‌مظاهر زمان ، در جریان طرح بسیج عشایری ، همگام با روحانیت معظّم ، خویشتن‌ را در انجام اوامر الهی مسئول و مکلّف دانسته و طی 4 مرحله «جمعاً بمدت 9 ماه و 20 روز » به نقاط مختلف ، خصوصاً به جبهه‌های جنوب و غرب کشور «پاسگاه زید ، کوشک ، طلائیه ، کردستان ، کامیاران ، ایلام و …» اعزام شد و از جمله فعالیت‌های وی در سال 59 همکاری مداوم ایشان در جذب و اعزام یکصدوپنجاه نفر از اهالی روستای گاوکش علیاء جهت شرکت در مانور ماهیدشت کرمانشاه بود که به نحو احسن این مسئولیت و اقدام بزرگ را در آن زمان ، به انجام رسانید و همچنان نستوه و مقاوم ، در میادین رزم ، شرکت فعال می‌جست و آخرین باری که از معارک جبهه و جهاد ، چند روزی به مرخصی آمده بود ، پیش چند تن از دوستان و اقوام و آشنایان ، گفته بودند که : «باید زودتر به جبهه برگردم ، چون شب و روز ، یکی مرا صدا می‌زند و می‌گوید : «بیا ، صدا ، صدای آشنایی است ولی او را نمی‌شناسم ، باید زودتر برگردم و صاحب صدا را بیابم ! »          سرانجام ، وی ، صاحب صدا را یافت و آن صدای آشنا ، در ظهر تاسوعای حسینی مورخ 21/7/1362 در منطقة عملیاتی کوشک « پاسگاه زید » واقع در سه راهی خرمشهر دارخوین ، ایشان را طلبید و عاشقانه جام شیرین شهادت را سرکشید و با عنایت به این که در وصیتّ‌نامه‌اش کتباً مرقوم داشته بود که : «چنانچه شهید شدم ، مرا در کنار قبر برادرزاده‌ام «شهید مصطفی قاسم‌پور» دفن کنید .» به همین خاطر ، این شهید گرانقدر را ، در روز عاشورای حسینی ، در جوار قبر شهید «مصطفی» و دیگر شهدای همرزمشان ، در بهشت رضای خرم‌آباد ، به آغوش خاک سپردند .          سلام و صلوات خداوند و جمیع فرشتگان ، مقرب پروردگار ، بر روح پرفتوح شهید «حاج‌علیرضا قاسم‌پور» و دیگر شهدای تاریخ اسلام ، از خلقت حضرت آدم(ع) ، تا استمرار نسل وی در این عالم و عوالم دیگر و صدهزاران بار ، زهی سعادت و خوشا بر حیات و ممات و اهداف بلند و جایگاه و منزلت و راه رسمشان !          اینان ، به راستی دریافتند که آن زمان ، خورشید تابان «کُورت» ، آبها در کام دریا «سُجِّرَت» ، کوههای‌سخت و سنگین «سُیِّرَت» و ایمان کامل داشتند که : «قَد اَفْلَحَ مَنْ زَکّیها وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسّیها» و «کُلّ نفسٍ بِما کَسَبَت رَهینةٍ» و با تهذیب نفس و تزکیة روح خود ، جز احسان و نیکی هیچ عمل دیگری را ، رهین خویش نساختند و در اعلا و علیین ، در کنار انبیاء و امامان(س) بزرگ و دیگر صلحا و شهدا و مؤمنین راستین ، «جَنّاتٌ تجری مِنْ تَحْتِهَا الاَنـْهار» را یافتند و از همه مهمتر ، «راضیةً مرضیّةً» به لِقاءُ الله پیوستند .          آری ، زهی سعادت و هزاران بار ، خوشا بر حیات و ممات و اهداف بلند و منزلت و راه و رسم پاکشان ! « راهشان مستدام ، روحشان مُفَرَّح و روانشان غریق رحمت باد »