سالم ماندن پیکر شهید بعد از حدودچهارماه

شهیدنورکرم عزیزی سال۱۳۳۶در روستای سرچغای شهرستان نورآباد در خانواده ای مذهبی و کم بضاعت متولد شد. به علت نبود امکانات آموزشی از تحصیل محروم ماند. سیزده سال داشت که مادرش را از دست داد،حالا او تنها پسر خانواده بود و زندگی مسئولیت های زیادی بر دوشش نهاده بود. سختی های خاص روستا نشینی، او را بزرگ پرورانده بود. پدرش خانه و خانواده را به شهر آورد تا زندگی بهتری بگذرانند. نورکرم که برای امرارمعاش خانواده باید کار میکرد راهی کرج شد و مدت چند سال آنجا کار کرد. مقارن با انقلاب به واسته دوستان دانشگاهیش از قافله انقلاب عقب نماند و با جو دانشگاه در ارتباط بود و در بیشتر راهپیمایی ها شرکت می کرد. آتش زدن مشروب فروشی ها از اصلی ترین برنامه هایشان بود.یک سال مانده به انقلاب به نورآباد آمد با مغازه ای کوچکی زندگی را بنیان نهاد وازدواج کردانقلاب پیروز شد و جنگ تحمیلی آغاز گردید. مغازه اش را تعطیل کرد و راهی جبهه شد. چند ماه بعد برگشت و مدتی در کنار خانواده ماند امّا چون دوری از قافله شهدا و دوستانش را تحمل نداشت چوب حراج را بر مغازه اش گذاشت و در ۲۵/فروردین/۱۳۶۵ دوباره عازم جبهه ها شد اما انگار این بار با دفعه قبل متفاوت بود.